In Krumpendorf hielden we een rustdag, onder meer vanwege de steil uit de lucht gutsende regen. We sliepen in het aangename appartement van de moeder van een collega van Ko en na het zo achter gelaten te hebben zoals we het aangetroffen hadden reden we, nog steeds in de regen en zonder enig uitzicht richting Lovran in over de Karawanken. Aanvankelijk waren we van plan het natuurpark rond de Triglav (met 2864 m de hoogste berg van de Julische Alpen, door Bram 50 jaar eerder beklommen met een vriend) aan te doen, maar daar zagen we toch maar van af. Via de Loiblpas bereikten we Slovenië, met iets beter en vooral zachter weer.

Daardoor heen rijden, naar de hoofdstad Ljubljana, stelden we vast, dat we van dat nieuwe land eigenlijk heel weinig wisten: afkomstig uit het voormalige Joegoslavië zonder veel binenlandse problemen en zonder veel conflicten met het grensland Kroatië als eerste onafhankelijk. Later ook als eerste voormalige Joegoslavisch land lid van de EU en met de euro als munt.

Een uitstapje in Ljubljana leerde ons, na de koffie met een kwarktaartje met frambozen, dat er nog nooit iemand een goed verhaal had gehad na het eten van een salade, maar wel na het drinken van bier. Voor luidruchtige, blerende en/of niet-opgevoede kinderen in een restaurant hadden ze ook een oplossing: een flinke tequila. Verder maakten we op weg naar de boven de stand gelegen burcht - met daarin een tentoonstelling over de historie van Slovenië – kennis met Vodkin, een gevaarlijke Sloveense watergeest die alleen tevreden te stellen was met een offer en dan ongevaarlijk was. Vodkin was dus een collega van de 'bullebak' een minstens net zo gevaarlijke watergeest in West-Friesland die kleine kinderen het water introk als ze te dicht bij de oever kwamen, een geest waarvan Ko het bestaan langer erkende dan Sinterklaas.

Bij het passeren van de Sloveens-Kroatische grens (de negende!) moesten we voor het eerst onze paspoorten laten zien.

Precies op het afgesproken tijdstip bereikten we om 18.00 uur in mooi, zacht weer het appartement, waar we 2 nachten zouden blijven, onder meer omdat Bram nog steeds niet verlost was van de griep en de verkoudheid die hij vanuit Nederland meegenomen had en die zich intussen uitgebreid had met een voorhoofdsholteontsteking.